TVDW 26/01/2025 - Ottla - Droomvogel (2024)

TVDW 1046. Net als vorige week haalt een live-act het van de vele platen die gedraaid werden.

Ottla is het jazz-jasje dat het veelkoppig muzikale monster genaamd Bert Dockx aantrekt, als hij niet bezig is met zijn andere projecten. Het is jazz van de meest hybride soort: soms erg rockerig, soms richting jazzfunk, met grillige progrock momenten en dan weer richting folk of wereldmuziek. En met steeds die fijne gitaarpartijen van Dockx zelf ertussen geweven. De tvdw was het hoogtepunt, in een set die geen seconde verveelde. Oh ja, dat het concert plaatsvond in een uiterst charmante, kleine jazzclub in Mechelen, was een flinke bonus.
 

TVDW 19/01/2025 - Efterklang - To a new day (2024)

TVDW 1045. Altijd fijn om onbevangen en zonder enige voorkennis naar een concertje te gaan en nieuwe groepen te ontdekken. Al is nieuw in het geval van Efterklang een relatief begrip, de band sluimert al jarenlang in de subtop van de indie-lievelingen. Maar om de een of andere reden pikte ik hen nooit op. Tot zaterdag, in De Singel, aan de zijde van Efterklang-connaisseur Hannes.

De Deense groep bleek een wat knullige stage show te hebben (de soms imposante nummers verdienen beter), maar verder was de setlist afwisselend genoeg - en de songs sterk genoeg - om te blijven boeien. De tvdw was een van de hoogtepunten van het concert.

 

 

TVDW 12/01/2025 - The Dells - The Love We Had (Stays on My Mind) (1971)

TVDW 1044. Een tvdw kan soms verstopt zitten in een klein hoekje. Een hoekje vlak bij de poort van de kringloopwinkel waar je je afgedankte goederen kan lossen. Even kort en schijnbaar achteloos vragen 'of je eens mag neuzen in die bak daar', en kijk, je kan wat één-euro-plaatjes scheefslaan nog voor ze vooraan in de bakken liggen. That's how you do it!

Maar best trouwens, om zo snel toe te slaan, want zo'n verzamelaar van The Dells (oorspronkelijk verschenen op het vermaarde Chess-label, nadien heruitgebracht op het - al even vermaarde - Sugarhill Records), die blijft niet lang liggen. The Dells bestaan al sinds de jaren vijftig, dus lang genoeg om van traditionele doo-wop naar rhythm & blues en soul te evolueren. Het vijftal verwerkt tal van weerhaakjes en tempowisselingen in hun songs; 't is muziek waarvan je heel wat echo's terughoort in het vroegere, meest soulvolle werk van Hall & Oates. 

Veel van het lekkers van The Dells is courtesy of Charles Stepney, die hier als producer en arranger optreedt - en die nota bene enkele jaren later zo belangrijk zou zijn in het lanceren van de carrière van Earth Wind & Fire. De mooie tvdw (die wat echo's oproept van Harold Melvin & the Bluenotes) is geschreven door Terry Callier, nog zo'n interessante, murenslopende artiest. Maar van hem moet ik de eerste plaat nog vinden. Ergens in een hoekje van een kringloopwinkel bijvoorbeeld.
 

TVDW 05/01/2025 - Doris Duke - Grashopper (1975)

TVDW 1043. En zo zitten we al in januari 2025. Dat betekent dat we exact twintig jaar geleden begonnen met deze blog. Nou moe!

Doris Duke staat te blinken op een compilatie-LP met de ongeïnspireerde naam Dance Dance Dance (op het obscure Britse label Contempo), die al een aantal jaren onbespeeld in de kast stond. Tot vandaag. De plaat bundelt twintig northern soul nummers van tussen 1965 en 1975, en Doris' heerlijk soulvolle track sprong er meteen uit. Gelukkig nieuwjaar!

 

 

TVDW 29/12/2024 - Earth Wind & Fire - Love's Dance (2005)

TVDW 1042. Niet dat het iets voorstelt of belangrijk is - then again, what is? - maar ik mocht het afgelopen jaar 302 lp's verwelkomen in de collectie. En dat tegen een gemiddelde van 1,2 euro/stuk. Toegegeven, dat ik een cadeaubon van 100 euro mocht opsoeperen bij de lokale platenboer, hielp. Wie me kent, weet dat ik voor dat geld eerder naar buiten wandel met 40 platen, en niet met vier. Wat ook een stevig zetje in de rug betekende, was het bezoekje aan een van de volgers van deze blog, die ervoor zorgde dat ik voor een appel en ei héél wat pareltjes rijker was. A wonderful surprise that was.
 

Als laatste tvdw van het jaar kies ik voor iets uit de allerlaatste toevoeging, album 302 van het jaar. "Illumination" lag onder de kerstboom en is een welkome aanvulling bij de EW&F-collectie en eentje die me veel meer bevalt dan ik had kunnen vermoeden. "Illumination" werd destijds al eens vergeleken met het met Grammy's overladen album "Supernatural" van Santana. Heel wat grote namen komen de band een jeugdige injectie geven: Kelly Rowland, Big Boi van Outkast en vooral de erg prominent aanwezige Raphael Saadiq (die ik nota bene ooit nog mocht interviewen, mais passons). Het zorgt gelukkig niet voor een geforceerde facelift. De klasse van Maurice White (die het daaropvolgende jaar zou overlijden), Verdine White en Philip Bailey is nog steeds duidelijk hoorbaar, in de (voor hen geschreven) songs. De tvdw is een goed voorbeeld. Het heeft diezelfde heerlijke schwung van classic EW&F, maar het klinkt niet alsof het uit de seventies of eighties komt. Met Jam & Lewis als producers, mag je dat ook verwachten.

TVDW 22/12/2024 - Elmer Gantry's Velvet Opera - Flames (1967)

TVDW 1041. Ik was één maand oud toen Elmer Gantry's Velvet Opera de debuutsingle Fire uitbracht. Het nummer staat te blinken op "The Rock Machine Turns You On", een verzamelaar die een voetnoot in de popgeschiedenis verdient als 's werelds eerste low budget compilatie, uitgebracht in 1968 door CBS. Omwille van de lage prijs - de LP kostte amper de helft van een gewone plaat - kwam hij terecht in heel wat huiskamers en beïnvloedde heel wat aspirerende muzikanten. Dat op het album kleppers staan als Bob Dylan, The Byrds, The Zombies, Leonard Cohen en Simon & Garfunkel, zal ook wel geholpen hebben.

Zoals wel vaker zijn het de net iets minder bekende artiesten die me bij een eerste luisterbeurt konden boeien. Elmer Gantry's Velvet Opera mag dan al obscuur klinken, vanuit de groep vertrekt een lijntje  naar een sappige anekdote uit de woelige seventies van Fleetwood Mac. 

In 1974 zag Mick Fleetwood met lede ogen hoe zijn groep tussen twee stoelen viel: Peter Green, de gitarist van het eerste uur (en de eerste hits), had de band verlaten, Christine en John McVie zaten in een scheiding en wilden niets meer te maken hebben met de band, en het duo Buckingham/Nicks was nog nergens te bespeuren. Fleetwood Mac was plots een éénmansband geworden. Mick besloot desondanks een eerder geplande Amerikaanse tour te starten, met een nieuwe band waarin groepsleden die gerecruteerd werden bij Elmer Gantry's Velvet Opera. Maar Mick stuurde uiteindelijk ter elfder ure zijn kat wat een absurde situatie opleverde: fans kregen een tiental Fleetwood Mac-concerten voorgeschoteld, gebracht door muzikanten die niéts te maken hadden met de groep. De 'Fake Mac Tour' was een feit.    

Het mooie is dat het daar niet eindigt. De zanger en gitarist van Elmer Gantry's Velvet Opera likten hun wonden, vielen in een jarenlange bittere ruzie met Mick Fleetwood en startten met een nieuwe band, Stretch, waarvan we één single allemaal kennen: Why Did You Do It? En de tekst van dat onweerstaanbare streepje witte funkrock? Die verwijst inderdaad rechtstreeks naar Fleetwood.  

TVDW 15/12/2024 - Poco - Nobody's Fool/El Tonto De Nadie, Regresa (1970)

 

TVDW 1040. Oké, dus de regel blijft nog steeds: de song die de afgelopen week om de een of andere reden de meeste indruk naliet, krijgt de tvdw? Nu, dan ligt de keuze deze week erg voor de hand. 

Ik hou wel van een streepje Poco, een band die gradueel van countryrock naar softrock evolueerde (en die een plaatsje opeist in de origin stories van Buffalo Springfield en de Eagles). Maar ik had niet verwacht op plaatkant B van hun tweede, selftitled album zo'n avontuurlijke, groovy, funky jam te vinden als El Tonto... Vergeet de prelude Nobody's Fool en skip meteen door naar de vierde minuut. You're in for quite a ride!